Na een stuk pizza namen we afscheid van ons vertrouwde Whoog,
Met drie auto's richting het noorden, waar we Fred op het station ophaalden.
Bij de boten aangekomen, hebben we ons naar de enige kroeg van Heeg gezopen.
Daar was ook Hajra op zeilweekend. Eindhoven heeft gezongen voor het leven!
De avond eindigde met een gezellig stel politie honden en blauwe busjes.
Bram is die nacht, en de volgende ochtend, en de middag daarna over zijn nek gegaan.
De eitjes werden gebakken en de zwembroeken aangetrokken: Lekker weertje!
De grote verhalen werden af en toe onderbroken door langsvarend vrouwelijk schoon.
Op het starterseiland hebben we een tosti gegeten, en toen Heeg binnengevaren.
Er werd een bodem gelegd bij het jaarlijks terugkerende barbeque restaurant.
Toen de leukste kroeg gevonden was, ging iedereen helemaal uit zijn stekker.
Rik ontmoete een leuk plaatselijk meisje, die mee kwam naar de boten.
Ze had ook een vriendinnetje (18 jaar), en Joske zag dit stuk vlees wel zitten.
Rond zes uur 's ochtends hebben de meisjes Rik en Joske meegenomen naar huis.
Het eerste geluid kwam van de havenmeester die een klacht had over de rotzooi.
Pas om één uur 's middags begonnen de eerste tekenen van leven weer terug te komen op de boten.
Er is dan ook nog nooit zo weinig gezeild! Een geheimzinnige fles met brief erin is gevonden.
Ons Schrijver zal worden ingezet de zweedse tekst te ontcijferen.
We aten bij de vis cafetaria, en toen was iedereen aardig vermoeid. En verbrand.
En zo liep weer een legendarisch weekend ten einde.
We hebben ons prima vermaakt, niet?


