Geachte leden,
Mijn naam is Martijn van de Ven oftewel ‘Tinus’ voor mijn vrienden. Die bijnaam draag ik al vanaf de basisschool omdat ik bij mijn vrienden blijkbaar het beeld oproep van een altijd vrolijke, af en toe een beetje slungelige maar altijd open en eerlijke gast, die het met iedereen goed kan vinden. Ik denk eerlijk gezegd dat die bijnaam wel bij mij past.
Ik ben, net zoals de overige gezinsleden erfelijk belast met het ‘alles-kan-als-je-maar-wilt-virus’. Het is niet altijd eenvoudig als je het woordje ‘opgeven’ niet kent, maar tot nu toe heeft het me ook heel veel trotse momenten gebracht. Op de basisschool werd mij gevraagd wat ik voor vervolgopleiding wilde doen. Ik stelde de simpele vraag: “Wat is de hoogste vervolgopleiding?”. Na antwoord te hebben gekregen op mijn vraag wist ik dat ik gymnasium wilde gaan doen en dat is me gelukt. Bij het hockeyen schopte ik het door mijn werklust tot de B1/ A1 (subtop). En dat ik aan de TU werktuigbouwkunde wilde studeren, stond voor mij al vroeg als een paal boven water vast. In mijn jonge jaren was ik voortdurend bezig om allerlei zaken ( fietsen, brommers, grasmaaiers e.d.) uit elkaar te halen en om er daarna weer iets anders van te maken; overigens gebeurde dat, tot groot verdriet van de eigenaars, niet altijd met het gewenste resultaat, maar dat mocht de pret niet drukken! Verder ben ik ook regelmatig te vinden in de machinefabriek van een bevriende kennis. Daar mocht ik al vroeg allerlei klusjes verrichten en nu verdien ik daar regelmatig een aardig zakcentje bij.
Toen ik vorig jaar tijdens de intro-week van de TU de eerste Tau-leden leerde kennen, maakte dat meteen een diepe indruk op mij. Ik had ook de eer, om een intro-ouder te hebben die lid was van Tau. Verder waren er uiteraard nog de intro-ouders in hun onberispelijke pakken, met een zonnebril op en een microfoon in de hand. Ze vielen me op omdat ze altijd aanwezig waren en omdat ze met hun tomeloze energie een van de grootste animators waren van de hele week. Later in het studiejaar toen ik Tau-leden zag, keek ik steeds tegen hen op als zijnde een elitegroep. Jongstleden werd ik door Tau benaderd met de vraag, of ik aspirant-lid wilde worden.
Tot op het moment dat ik voor het eerst kennismaakte met het dispuut Tau voelde ik geen behoefte om bij welk dispuut dan ook te willen behoren. De groeperingen om me heen waren het mijns inziens niet waardig om de naam dispuut te mogen dragen. Bij Tau is dat anders. Hier voel ik ook de eensgezindheid van elkaar, hier wordt verder gekeken dan de openingstijden van de eerstvolgende kroeg. Hier heerst meer diepgang. Ik weet dat er nog een lange weg is naar het uiteindelijke lidmaatschap, maar we zullen al onze capaciteiten inzetten om het beoogde doel te behalen . In ons heerst dan ook dan ook de uitspraak van Ovidius: "Dulcia non meruit qui non gustavit amara.”
Met gepaste gevoelens van nederigheid sluit ik af,
Martijn van de Ven
Voorstelrondje
Moderators: Joost van der Kraan, Pieter Teunissen, Justin van den Hurk
-
Martijn van de Ven
- Posts: 102
- Joined: Wed 26 Oct, 2011, 23:12
Voorstelrondje
Last edited by Martijn van de Ven on Wed 26 Oct, 2011, 23:37, edited 1 time in total.
Geachte leden,
Mijn naam is Geert Lensen, ben 19 lentes jong en ben opgegroeid in Tilburg. Afgelopen jaar ben ik, net als u dat ooit in een ver verleden heeft gedaan, begonnen aan de studie werktuigbouwkunde. Naast mijn studie ben ik werkzaam als voorlichter bij het Communicatie Expertise Centrum en vervul ik de functie van secretaris en commissaris externe betrekkingen in de symposiumcommissie van Simon Stevin.
In de introductieweek van vorig jaar ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met het dispuut. Twee van uw leden, gekleed in pak en gewapend met sigaar en microfoon hebben op mij als onwetende 'nuldejaars' een diepe indruk gemaakt.
Op de vraag wie zij waren, kreeg ik van mijn intropapa’s te horen dat zij Rhetoricadispuut Tau vertegenwoordigden en dat ik vooral niet hoefde na te denken over een of andere vorm van aanmelding, omdat een uitnodiging van uw kant vereist was.
Onlangs heb ik van u deze felbegeerde uitnodiging in ontvangst mogen nemen en mag ik mij, net als Don en Martijn, met trots ‘aspirant-lid’ noemen. We zijn ons er ten volle van bewust dat de weg tot lidmaatschap nog lang is, maar we zullen ons ten volste inspannen het einde te halen. In ons achterhoofd galmt Ovidius: Dulcia non meruit qui non gustavit amara.
Met gepaste gevoelens van nederigheid sluit ik af,
Geert Lensen
Mijn naam is Geert Lensen, ben 19 lentes jong en ben opgegroeid in Tilburg. Afgelopen jaar ben ik, net als u dat ooit in een ver verleden heeft gedaan, begonnen aan de studie werktuigbouwkunde. Naast mijn studie ben ik werkzaam als voorlichter bij het Communicatie Expertise Centrum en vervul ik de functie van secretaris en commissaris externe betrekkingen in de symposiumcommissie van Simon Stevin.
In de introductieweek van vorig jaar ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met het dispuut. Twee van uw leden, gekleed in pak en gewapend met sigaar en microfoon hebben op mij als onwetende 'nuldejaars' een diepe indruk gemaakt.
Op de vraag wie zij waren, kreeg ik van mijn intropapa’s te horen dat zij Rhetoricadispuut Tau vertegenwoordigden en dat ik vooral niet hoefde na te denken over een of andere vorm van aanmelding, omdat een uitnodiging van uw kant vereist was.
Onlangs heb ik van u deze felbegeerde uitnodiging in ontvangst mogen nemen en mag ik mij, net als Don en Martijn, met trots ‘aspirant-lid’ noemen. We zijn ons er ten volle van bewust dat de weg tot lidmaatschap nog lang is, maar we zullen ons ten volste inspannen het einde te halen. In ons achterhoofd galmt Ovidius: Dulcia non meruit qui non gustavit amara.
Met gepaste gevoelens van nederigheid sluit ik af,
Geert Lensen
Geachte Leden,
Mijn naam is Don Keijzers, ik kom uit Limburg, maar ben geen echte limbo. De plek waar ik mij waagde aan mijn eerste stapjes is namelijk Vlissingen. Naar Limbourgondië vertrok ik in mijn zesde levensjaar. Na een vlekkeloos verlopen middelbare schooltijd daar was het tijd een studie te kiezen.
Ik kwam vervolgens naar Eindhoven met geen enkel idee wat ik wilde. Ik was niet zeker over mijn studie, wist niet hoe hard je ervoor moet werken en had geen idee wat het studentenleven inhoudt. In de intro kreeg ik al een voorproefje en kwam ik in aanraking met enkele leden van Tau. De tomeloze energie die sommigen tentoonspreidden viel mij vooral op. Nooit een saai moment met de leden van Tau tijdens de intro. Ik hoopte dat ik later ook bij een groep studenten kon horen die mij wegwijs konden maken in de studentenwereld.
Inmiddels voel ik me helemaal thuis hier, al ben ik misschien niet de meest doorsnee werktuigbouwer. Ik weet niets van auto’s en beunen en ambieer nog geen carrière als fietsenmaker. Maar die competenties ga ik mezelf misschien nog eigen maken in de tijd dat ik hier studeer. Ik sport hier nu intensief. Ik boks, dans (hiphop stijlen bij Dynamo jongeren centrum ) en ben nog steeds lid bij Thêta, al raak ik geen roeipaal meer aan.
Wel ben ik nog te vinden bij feesten van Thêta, zoals het welbekende 1000L-bierfeest. Niet alleen feesten van Thêta trouwens, ik laat mijn gezicht ook regelmatig zijn op faculteitsfeesten en borrels.
De haat-liefde verhouding die ik heb met wodka liet mij al vaak stranden in onbekend gebied, wat later gewoon mijn eigen straat bleek te zijn. Ziet U mij dan ook op een feest in een zombieachtige toestand, dan heeft deze drank mij weer de nek om gedaan.
Nou moet U niet denken dat deze jongen zijn studie verzaakt. Doordeweeks ben ik altijd heen en weer aan het rennen tussen mijn verplichtingen. In het weekend is mijn luiheid echter onovertroffen.
Ik werk niet en heb dan ook genoeg tijd om helemaal niets te doen.
Kort geleden is mij samen met Martijn en Geert de eer ten deel gevallen een uitnodiging te krijgen voor dispuut Tau. Hoewel de weg nog lang is en vol met beproevingen zal zijn, hoop ik later met trots te kunnen zeggen bij Tau te horen. Daarbij dachten wij meteen aan de wijze woorden van Ovidius: Dulcia non meruit qui non gustavit amara.
Met gepaste gevoelens van nederigheid sluit ik af,
Don Keijzers
Mijn naam is Don Keijzers, ik kom uit Limburg, maar ben geen echte limbo. De plek waar ik mij waagde aan mijn eerste stapjes is namelijk Vlissingen. Naar Limbourgondië vertrok ik in mijn zesde levensjaar. Na een vlekkeloos verlopen middelbare schooltijd daar was het tijd een studie te kiezen.
Ik kwam vervolgens naar Eindhoven met geen enkel idee wat ik wilde. Ik was niet zeker over mijn studie, wist niet hoe hard je ervoor moet werken en had geen idee wat het studentenleven inhoudt. In de intro kreeg ik al een voorproefje en kwam ik in aanraking met enkele leden van Tau. De tomeloze energie die sommigen tentoonspreidden viel mij vooral op. Nooit een saai moment met de leden van Tau tijdens de intro. Ik hoopte dat ik later ook bij een groep studenten kon horen die mij wegwijs konden maken in de studentenwereld.
Inmiddels voel ik me helemaal thuis hier, al ben ik misschien niet de meest doorsnee werktuigbouwer. Ik weet niets van auto’s en beunen en ambieer nog geen carrière als fietsenmaker. Maar die competenties ga ik mezelf misschien nog eigen maken in de tijd dat ik hier studeer. Ik sport hier nu intensief. Ik boks, dans (hiphop stijlen bij Dynamo jongeren centrum ) en ben nog steeds lid bij Thêta, al raak ik geen roeipaal meer aan.
Wel ben ik nog te vinden bij feesten van Thêta, zoals het welbekende 1000L-bierfeest. Niet alleen feesten van Thêta trouwens, ik laat mijn gezicht ook regelmatig zijn op faculteitsfeesten en borrels.
De haat-liefde verhouding die ik heb met wodka liet mij al vaak stranden in onbekend gebied, wat later gewoon mijn eigen straat bleek te zijn. Ziet U mij dan ook op een feest in een zombieachtige toestand, dan heeft deze drank mij weer de nek om gedaan.
Nou moet U niet denken dat deze jongen zijn studie verzaakt. Doordeweeks ben ik altijd heen en weer aan het rennen tussen mijn verplichtingen. In het weekend is mijn luiheid echter onovertroffen.
Ik werk niet en heb dan ook genoeg tijd om helemaal niets te doen.
Kort geleden is mij samen met Martijn en Geert de eer ten deel gevallen een uitnodiging te krijgen voor dispuut Tau. Hoewel de weg nog lang is en vol met beproevingen zal zijn, hoop ik later met trots te kunnen zeggen bij Tau te horen. Daarbij dachten wij meteen aan de wijze woorden van Ovidius: Dulcia non meruit qui non gustavit amara.
Met gepaste gevoelens van nederigheid sluit ik af,
Don Keijzers
Ik mag hopen dat u ons U noemt omdat u ons ziet als heilig en iets goddelijks? En niet omdat je stiekem de wijze belg wil spelen.Don wrote:Geachte Leden,
Mijn naam is Don Keijzers, ik kom uit Limburg, maar ben geen echte limbo. De plek waar ik mij waagde aan mijn eerste stapjes is namelijk Vlissingen. Naar Limbourgondië vertrok ik in mijn zesde levensjaar. Na een vlekkeloos verlopen middelbare schooltijd daar was het tijd een studie te kiezen.
Ik kwam vervolgens naar Eindhoven met geen enkel idee wat ik wilde. Ik was niet zeker over mijn studie, wist niet hoe hard je ervoor moet werken en had geen idee wat het studentenleven inhoudt. In de intro kreeg ik al een voorproefje en kwam ik in aanraking met enkele leden van Tau. De tomeloze energie die sommigen tentoonspreidden viel mij vooral op. Nooit een saai moment met de leden van Tau tijdens de intro. Ik hoopte dat ik later ook bij een groep studenten kon horen die mij wegwijs konden maken in de studentenwereld.
Inmiddels voel ik me helemaal thuis hier, al ben ik misschien niet de meest doorsnee werktuigbouwer. Ik weet niets van auto’s en beunen en ambieer nog geen carrière als fietsenmaker. Maar die competenties ga ik mezelf misschien nog eigen maken in de tijd dat ik hier studeer. Ik sport hier nu intensief. Ik boks, dans (hiphop stijlen bij Dynamo jongeren centrum ) en ben nog steeds lid bij Thêta, al raak ik geen roeipaal meer aan.
Wel ben ik nog te vinden bij feesten van Thêta, zoals het welbekende 1000L-bierfeest. Niet alleen feesten van Thêta trouwens, ik laat mijn gezicht ook regelmatig zijn op faculteitsfeesten en borrels.
De haat-liefde verhouding die ik heb met wodka liet mij al vaak stranden in onbekend gebied, wat later gewoon mijn eigen straat bleek te zijn. Ziet U mij dan ook op een feest in een zombieachtige toestand, dan heeft deze drank mij weer de nek om gedaan.
Nou moet U niet denken dat deze jongen zijn studie verzaakt. Doordeweeks ben ik altijd heen en weer aan het rennen tussen mijn verplichtingen. In het weekend is mijn luiheid echter onovertroffen.
Ik werk niet en heb dan ook genoeg tijd om helemaal niets te doen.
Kort geleden is mij samen met Martijn en Geert de eer ten deel gevallen een uitnodiging te krijgen voor dispuut Tau. Hoewel de weg nog lang is en vol met beproevingen zal zijn, hoop ik later met trots te kunnen zeggen bij Tau te horen. Daarbij dachten wij meteen aan de wijze woorden van Ovidius: Dulcia non meruit qui non gustavit amara.
Met gepaste gevoelens van nederigheid sluit ik af,
Don Keijzers
Ik mag hopen dat je voortaan let op het gebruik van de letter T, in het Nederlands, spreek je en schrijf je , jij wilT, zo zijn er meerdere woorden zoals: nieT, brabants of nieT.Vgiers wrote: Ik mag hopen dat u ons U noemt omdat u ons ziet als heilig en iets goddelijks? En niet omdat je stiekem de wijze belg wil spelen.
Groet,
